Zespół projektu UROGRAFT

MARTA POKRYWCZYŃSKA

Dr hab. n. med. Marta Pokrywczyńska, prof. UMK jest kierownikiem Zakładu Medycyny Regeneracyjnej Banku Komórek i Tkanek Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest absolwentką Wydziału Lekarskiego CM UMK, stopień doktora habilitowanego nauk medycznych uzyskała w 2018 r. na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Specjalizuje się w zakresie inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej w urologii. Jest prezesem Stowarzyszenia na rzecz Rozwoju Medycyny Regeneracyjnej „Aksolotl” oraz prezesem spółki Stem Cell Therapies sp.zoo. Odbyła liczne staże naukowe w ośrodkach akademickich na całym świecie m.in. w Interdyscyplinary Stem Cell Institute, USA (2016), Diabetes Research Institute, USA (2006 i 2016), Institut Klinické a Experimentální Mediany, Czechy (2008) oraz Universite Catholique de Louvain, Belgia (2005). Dr hab. n. med. Marta Pokrywczyńska jest laureatką licznych nagród i wyróżnień: trzykrotnie pierwszej nagrody Polskiego Towarzystwa Urologicznego (2010, 2012, 2016), pierwszej nagrody Europejskiego Towarzystwa Urologicznego (2010), dwukrotnie wyróżnień za najlepsze prace kongresu Europejskiego Towarzystwa Urologicznego (2011, 2017), trzykrotnie  Nagrody Zespołowej Rektora UMK (2010, 2012, 2014), Nagrody Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w dziedzinie Nauka, Badania Naukowe i Postęp Techniczny (2016). Stypendystka Ministra Zdrowia (2006), Prezydenta Miasta Bydgoszczy (2015) oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2018). Kierownik grantów MNiSW (Iuventus Plus),  NCN (Sonata) oraz NCBiR (Lider). Jest autorką 74 artykułów pełnotekstowych, h-index 14. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na konstrukcji pęcherza moczowego z wykorzystaniem technik inżynierii tkankowej, w tym poszukiwaniu optymalnych biomateriałów i źródeł komórek do regeneracji rekonstruowanego pęcherza moczowego oraz badaniu molekularnych i komórkowych podstaw mechanizmu regeneracji. Nadrzędnym celem prowadzonych przez dr hab. n. med. Martę Pokrywczyńską badań jest wprowadzenie wytworzonych technikami inżynierii tkankowej produktów leczniczych terapii zaawansowanej do praktyki klinicznej w urologii.

JAN ADAMOWICZ

Dr n. med. Jan Adamowicz w 2010 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy otrzymując dyplom lekarza medycyny. Specjalizację z dziedziny urologii w Katedrze Urologii Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy rozpoczął w 2012. W latach 2014-2015 dr Adamowicz przeniósł odbywanie rezydentury do Szwajcarii (Insel Spital, University of Bern oraz Kontonsspital Baselland Bruderhols) po czym w styczniu 2017 wrócił do Katedry Urologii CM UMK w Bydgoszczy. Dr n. med. Jan Adamowicz posiada 15- letnie doświadczenie w dziedzinie inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej w urologii. Pracę naukową rozpoczął w Zakładzie Inżynierii Tkankowej (obecnie Zakład Medycyny Regeneracyjnej, Bank Komórek i Tkanek) CM UMK w 2005 r. jako członek studenckiego koła naukowego i jest z nią związany do dziś prowadząc liczne projekty naukowe w zakresie regeneracji elementów układu moczowego z wykorzystaniem technik inżynierii tkankowej. Autor licznych publikacji z Listy Filadelfijskiej. Na całkowity dorobek naukowy dr. Adamowicza składa się 35 prac o łącznej punktacji 87.965 Impact Factor i 1792 punktów wg MNiSW, Index Hirsha= 12.

TOMASZ KLOSKOWSKI

Dr n. med. Tomasz Kloskowski posiada znaczny dorobek naukowy w zakresie inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej. Jest autorem 52 artykułów pełnotekstowych, (MNiSW= 1278.000, IF=99.592, h-index 14). Umożliwiło to uzyskanie stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców (X edycja, Warszawa 2015). Jest również laureatem Nagrody Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w dziedzinie Nauka, Badania Naukowe i Postęp Techniczny (2016). Członkostwo w Stowarzyszeniu na rzecz Rozwoju Medycyny Regeneracyjnej „Aksolotl” umożliwia promowanie dziedziny naukowej jaką jest medycyna regeneracyjna. Staże naukowe odbyte w ośrodkach akademickich krajowych i zagranicznych m.in. w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego Państwowej Akademii Nauk (2015), Center for Translational Bone, Joint and Soft Tissue Research oraz Center for Regeneraive Therapies TU Dresden Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie (2016) umożliwiły poszerzenie wiedzy dotyczącej nowych technik laboratoryjnych. Badania naukowe skupiają się na konstrukcji odcinka moczowodu oraz sztucznej wstawki odprowadzającej mocz z wykorzystaniem technik inżynierii tkankowej, w tym poszukiwaniu optymalnych biomateriałów i źródeł komórek do ich regeneracji. Zajmuje się również badaniem cytotoksycznym związków, m. in. chinolonów, jako potencjalnych leków przeciwnowotworowych. Celem badań Tomasza Kloskowskiego jest również stworzenie modelu guza pęcherza moczowego zarówno in vitro jaki i in vivo, co w konsekwencji ma na celu testowanie nowych leków oraz ich kombinacji.

MICHAŁ STOPEL

Dr inż. Michał Stopel jest absolwentem Wydziału Inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu Technologiczno – Przyrodniczego w Bydgoszczy. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w roku 2018 w dyscyplinie budowa i eksploatacja maszyn. Specjalizuje się w obliczeniach numerycznych z zastosowaniem Metody Elementów Skończonych, zjawisk o charakterze dynamicznym oraz wykazujących dużą nieliniowość. Jest autorem 28 publikacji naukowych o łącznej punktacji IF 2.43, 322 punktów MNiSW, h-index 3 . Do tej pory specjalizował się w obliczeniach prowadzonych na rzecz innowacyjnych konstrukcji mechanicznych oraz zastosowaniem oprogramowania CAD i CAE w procesie projektowania i prototypowania. Za swoją pracę otrzymał tytuł Lidera Innowacji Pomorza i Kujaw 2016 w kategorii jednostka badawcza/grupa naukowa. Obecnie stara się wykorzystać zdobytą wiedzę w obszarze nauk medycznych.

DARIA BALCERCZYK

Absolwentka Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2014r. obroną pracy magisterskiej pt.: „Opracowanie metody zakładania hodowli pierwotnej komórek mięśni gładkich pęcherza moczowego świni” uzyskała tytuł magistra biotechnologii. Od 2015r. uczestniczka studiów doktoranckich Wydziału Lekarskiego CM UMK. Prowadzone przez nią badania dotyczą ekspresji genów w komórkach macierzystych tkanki tłuszczowej różnicowanych w kierunku komórek mięśni gładkich pęcherza moczowego. Posiada 6-letnie doświadczenie w pracy naukowej z zastosowaniem specjalistycznych technik badawczych, w tym technik inżynierii tkankowej, m. in. izolacji i hodowli komórek ssaczych (macierzystych i zróżnicowanych), zakładania hodowli pierwotnych, decelularyzacji tkanek i narządów, konstrukcji wszczepów do rekonstrukcji tkanek i narządów oraz oceny cytotoksyczności leków i biomateriałów. Na dorobek naukowy mgr Darii Balcerczyk składa się 9 prac o łącznej punktacji 29.874 Impact Factor, 510 punktów wg MNiSW, Index Hirsha=4.

MARTA RASMUS

Mgr Marta Rasmus jest absolwentką Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2015r. obroną pracy magisterskiej pt.: „Analiza profilu ekspresji genów u pacjentów z rakiem pęcherza moczowego z wykorzystaniem techniki mikromacierzy DNA” uzyskała tytuł magistra biotechnologii. Od 2015r. uczestniczka studiów doktoranckich z zakresu nauk medycznych Wydziału Lekarskiego CM UMK realizująca badanie pt. „Analiza profilu genetycznego komórek macierzystych tkanki tłuszczowej izolowanych od pacjentów z rakiem pęcherza moczowego z wykorzystaniem porównawczej hybrydyzacji genomowej”. W czasie 8-letniej pracy naukowej zdobyła szereg umiejętności z zakresu inżynierii tkankowej, medycyny regeneracyjnej oraz biologii molekularnej. W 2015r. otrzymała Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia. Na dorobek naukowy mgr Marty Rasmus składa się 11 prac o łącznej punktacji 32.977 Impact Factor, 550 punktów wg MNiSW, Index Hirsha=6.

MARTA SZULC

Absolwentka Wydziału Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2018 r. obroną pracy magisterskiej pt.: „Badanie mieszalności i właściwości fizykochemicznych mieszanin kwasu hialuronowego z poliwinylopirolidem” uzyskała tytuł magistra chemii kosmetycznej. Następnie po obronie w 2019 roku pracy magisterskiej pt.: ”Wpływ ciężaru cząsteczkowego na właściwości powierzchniowe i morfologię filmów na bazie poli(N-winylopirolidonu) i kwasu hialuronowego” uzyskała tytuł magistra chemii kryminalistycznej.  W tym samym roku rozpoczęła studia w Szkole Doktorskiej Nauk Ścisłych i Przyrodniczych, gdzie realizuje projekt „Mieszaniny biopolimerowe jako nowe materiały przyjazne dla środowiska”. W swoich badaniach skupia się na tworzeniu mieszanin biopolimerowych w postaci roztworów, filmów i struktur 3D oraz analizą ich właściwości fizykochemicznych i biologicznych.

ZUZANNA FEKNER

Absolwentka Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2020r. obroną pracy magisterskiej pt.: „Ocena wpływu enrofloksacyny oraz norfloksacyny na komórki raka pęcherza moczowego, badanie in vitro” uzyskała tytuł magistra biotechnologii ze specjalizacją medyczną. W październiku tego samego roku podjęła studia doktoranckie w Szkole Doktorskiej Nauk Medycznych i Nauk o Zdrowiu CM UMK, gdzie realizuje projekt „Ocena wpływu pęcherzyków zewnątrzkomórkowych wydzielanych przez mezenchymalne komórki macierzyste na wyspy trzustkowe w hodowli im vitro”. Przez ostatnie kilka lat w pracy naukowej zdobyła doświadczenie i umiejętności z zakresu inżynierii tkankowej i medycyny regeeneracyjnej, m. in. z izolacji i hodowli komórek ssaczych, analizy cytotoksyczności leków i biomateriałów oraz decelularyzacji tkanek i narządów. Jest członkiem piorytetowego zespołu badawczego Regenerative Medicine Team wchodzącego w skład Centrum Doskonałości „W kierunku medycyny spersonalizowanej” wspieranego w ramach Inicjatywy Doskonałości – Uczelnia Badawcza w latach 2020-2022. Obecnie w swojej pracy skupia się na izolacji i ocenie wpływu pęcherzyków zewnątrzkomówkowych wydzielanych przez mezenchymalne komórki macierzyste (MSCs-EVs) na funkcje wysp trzustkowych w potencjalnym leczeniu chwiejnej cukrzycy typu 1.